Categorie: Uncategorized

Het is een kunst om stil te staan bij wat je zelf wilt, daar ruimte voor te hebben tussen van alles en nog wat. Om stil te staan bij wat je wilt is het nodig dat je weet dat je er simpelweg kunt Zijn, helemaal zoals je al bent. Zijn zoals je al bent is er altijd nu, zonder voorwaarden, zonder dat dat een project is dat je alvast verkoopt maar nog moet bewijzen, zonder hypotheek op succes in de toekomst. Zijn zoals je al bent hoeft niet meer te slagen en kan ook niet mislukken. Dit Zijn zoals je nu bent is je basis. zijn zoals je nu bent is altijd al gegeven. Er is zelfs niet méér te bereiken dan op elk moment te zijn zoals je nu bent. Zijn zoals je nu bent gaat nooit voor- of achteruit. Zijn zoals je nu bent is simpelweg een altijd beschikbare realisatie van jouw vrije ruimte die voor je klaarligt als jij hier wilt zijn.

In plaats van jezelf te vergelijken, beoordelen en vreselijk je best te doen om daarna ooit een keer goed genoeg te kunnen zijn, kun je ook simpelweg beginnen met je geboorterecht aannemen van Zijn zoals je nu al bent. Hiermee laat je ook anderen vrij: zij hoeven jou dit niet meer te geven, je hebt niemand meer iets te verwijten zodra je aanneemt dat jij kunt Zijn zoals je al bent.

In de realisatie van Zijn zoals je bent stap je uit je wereld van ‘iets beters bereiken’, de wereld waarin dingen en mensen ‘goed of slecht zijn’. ‘Goed of slecht’ zijn oordelen die voortkomen uit vergelijking van één ding of mens met een ander, waardoor je niet meer ziet hoe iets of iemand zélf is. Op zichzelf is iedereen al Zijn zoals het is. ‘Nothing in itself is either good or bad, but thinking makes it so’, zegt Shakespeare. Dingen of mensen zelf zijn niet goed of slecht, dat is enkel hoe je erover denkt. ‘Het zijn niet de dingen die ons in beroering brengen, maar onze meningen over de dingen’, zegt de filosoof Epictetus.

Ook je mening is zoals die is, als je maar weet dat het jouw mening is en niet hoe de dingen of mensen zelf zijn. Je mening hoort bij jou, die komt voort uit wat jij verlangt. Verlangen is een mooi, liefdevol gevoel – en het maakt wat er is niet ‘goed of slecht’, ook al lijkt dat zo. Herken je jouw mening en je verlangen als iets dat bij jou hoort, dan laat je alles en iedereen vrij om te Zijn zoals het, hij of zij zelf is. Zo kun je jezelf en je wereld herkennen als Zijn, volmaakt zoals het is.

Ieder ‘ja-maar’ dat nu opkomt betekent niet dat er ’toch iets slecht is’, maar dat jij een verlangen hebt: niet de wereld is slecht, maar jij wilt vrede, vrijheid, geluk, welzijn voor iedereen. Mooi! Begin met Zijn zoals je al bent, ervaar dit. Hier is vrede, vrijheid, geluk en welzijn voor jezelf. Zo kun je iedereen vrijlaten te Zijn zoals ze zijn – nog meer vrede, vrijheid, geluk en welzijn. En van hieruit kun je vrijuit doen wat jouw verlangen in de wereld uirdrukt en jouw geluk verspreidt. Het begint met durven Zijn zoals je bent en jouw mening herkennen als een uiting van verlangen.

Ik ben Non-duaal leraar en ‘yogi’: ik herken dat ik niet kan verschillen van Zijn; ik kan enkel totaal Open zijn voor hoe Zijn zich ook manifesteert. Ik kan enkel alles verwelkomen of mij vergissen. De hele wereld, alles wat en iedereen die zich vertoont, verschijnt in mijn Grote, Open Hart. Enkel als ik mij vergis, geloof ik dat ik niet open ben en dat ik een identiteit heb die verschilt van Zijn. Eén met Zijn blijkt er onuitputtelijke vrijheid, vreugde en liefde te zijn. Dus als jij bij mij komt, dan verschijn jij ook in mijn Grote Open Hart en hier verwelkom ik je. Ik herken jou als openheid. In mijn openheid kun jij de defensies laten vallen waaruit je identiteit bestaat, jouw openheid op het spoor komen en deze herkennen als wie jij bent.

Wat gebeurt hier dan en hoe noemen we dat? Openheid ontmoet openheid die zichzelf herkent als openheid. En waarom zou je het een naam geven? Ontmoeting in Zijn volstaat. Dit wordt gedekt door de Sanskriet-term Satsang. Opvallend genoeg zegt dat niet wat ik dan ben en wat jij dan bent: er is enkel Ontmoeting, zonder identiteiten. Dit is ook precies waar het over gaat: non-dualiteit.

Toch is er, vóórdat jij de Ontmoeting in Zijn werkelijk ervaart, een verschil: jij komt ervoor bij mij. Ik ben een Yogi omdat ik herken dat ik niet kan verschillen van Zijn, dus inzie dat ik enkel Open kan zijn; jij kunt óók niet verschillen van Zijn en jij kunt ook enkel Open zijn, maar je herkent dat niet of maar af en toe. Toch heb je er een duidelijk vermoeden van dat het zo is: dat jij heel, vrij en open bent, en daarom kom je hier. Je vermoeden is duidelijk genoeg om ernaar te gaan zoeken; mijn zekerheid is duidelijk genoeg dat ik niet zoek maar Open Zijn makkelijk aantref. Ik kan jou laten zien hoe jij vindt wat je zoekt.

Als je bij mij komt, ‘ben’ jij een zoeker; ik ‘ben’ een aantreffer. Wezenlijk is er geen verschil tussen ons, we zijn beiden Openheid, maar de herkenning daarvan verschilt tussen jou en mij. In non-dualistische kringen wordt soms neergekeken op zoeker zijn, maar wat mij betreft heeft een zoeker tenminste de helderheid om te gaan zoeken in plaats van te doen alsof er voorbij je psyche, je oordelen en emoties niets te vinden is. Scherpgeslepen is er ‘niets’ te vinden, maar dat moet je wel eerst écht vinden! Een zoeker waagt dat en dat waardeer ik.

Ik hoef niet leren zoeken naar wat ik kan aantreffen, terwijl jij wilt leren vinden wat ik al aantref. In dit opzicht is er dus een verschil tussen ons: jij leert van mij en dit is niet wederzijds (terwijl onze wezenlijke openheid al lang wederzijds aanwezig is). Hierin ben ik jouw leraar en ben jij bij mij leerling: in het vinden van vrij, heel, Open Zijn.

Waar zijn we mee bezig?

Als zoeker ben je gelukkig losgekomen van de vanzelfsprekendheden in je leven, maar hierdoor heb je ook minder gevoel voor richting. Als leraar, aantreffer, heb ik je iets te zeggen over hoe je Zijn, Openheid kunt vinden, hoe je kunt ontwaken in plaats van te blijven zoeken.

1. Allereerst hoef je je Openheid of Zijn niet ergens anders te zoeken; je vindt die overal waar jij je niet afsluit voor waar je bent (precies waar jij je geraakt voelt, blijk jij open te zijn).

2. Hiervoor is het nodig om niet mee te gaan in veroordelende gedachten die je makkelijk over jezelf en je leven hebt (veroordelen ontkent Zijn en Openheid), maar integendeel steeds opnieuw uit te gaan van de vrijheid, gelijkheid en heelheid van alles en iedereen inclusief jezelf.

3. Dit is een totaal andere omgang met je denkgewoonte. Ontwaken is alleen mogelijk als je bereid bent alle andere bezigheden – zeker die met je gedachten – ondergeschikt aan ontwaken te maken; niet blijven zoeken naar iets anders maar simpelweg Zijn aan te treffen waar je bent. Als je dat doet is ontwaken heel goed mogelijk.

Om dit te doen hoef je niet een heel ander leven te gaan leiden of zonder psychologische problemen te zijn. Maar je moet je leven wel echt anders gaan bekijken: niets meer veroordelen, alles beamen als vrij, heel, open Zijn. Als jij Zijn belangrijker maakt dan ergens anders naar zoeken, kun je precies waar je bent, zonder speciale omstandigheden, ontwaken.

Om iets met mij te kunnen hoef je deze drie punten nog niet te beheersen, maar je moet ze wel willen beheersen. Dat je open wilt zijn voor waar je bent, dat je niet wilt veroordelen, maar gelijkheid, vrijheid en heelheid herkennen, en dat je ontwaken belangrijker vindt dan iets anders. Dan merk je dat meditatie en helder onderzoek van je gedachten jou hierbij gaan helpen. Als je doorkachelt in veroordelende gedachten en negatieve emoties, als je vrijheid en heelheid ‘mooie’ maar lege woorden vindt en jij ontwaken niet het belangrijkste vindt, kan ik niets voor jou betekenen. Deze punten zijn een wake-up call voor je: zonder wakker worden, geen ontwaken.

Tegelijk is er in mijn ervaring ook niets mooier dan ontwaken het belangrijkste te maken en andere kwesties – zoals je problemen – te zien als daaraan ondergeschikt. Alles waar je misschien zwaar aan tilde, wordt hierdoor al meteen gerelativeerd: je leven gaat niet meer over jouw problemen, het gaat over ontwaken, verlichting, vrij Zijn precies waar je bent. De deprimerende veroordelingen in je gedachtestroom verliezen gewicht; onaangename gevoelens krijgen niet het laatste woord: je bent uitgenodigd overal vrijheid en heelheid te herkennen. Dit kan ‘moeilijk’ lijken, maar als je dit wilt is dit ook prachtig. En het is al zo.

Is er een ‘therapeutisch effect’?

Als jij Zijn belangrijker vindt dan je veroordelingen en emoties, voel je je gelukkiger. Als jij vrijheid, gelijkheid en heelheid vaker herkent en je leven meer verwelkomt, voel jij je in je leven meer vrij, heel en welkom. Dat is omdat er geen verschil is tussen jou en je leven. Daarom heeft dit alleen maar zin als je dit eerlijk doet – anders bedrieg je jezelf. Deze eerlijke verwelkoming vraagt van jou dat jij je hart opent en dat jij je reserve en je neiging om iets terug te verlangen, opoffert. Alleen liefde voelt aan als liefde.

Als jij je gebrokenheid wilt helen is dat een eerlijk motief – wanneer je dit opvolgt door je gebrokenheid lief te hebben zonder er iets van te eisen of eraan vast te houden. Maar niet als je haar probeert weg te werken of juist er aandacht mee trekt, of als je het als een excuus gebruikt om niet te leven. Het ‘therapeutische effect’ ligt in dus jouw beslissing om van je leven te houden, jouw leven als heel aan te nemen, alleen maar omdat het jouw leven is – en dat kan!

Van je leven houden gaat voorbij het eigenbelang van je psyche. Als je van je leven houdt, houd je ook van iedereen in je leven en hoef je niet aldoor aan jezelf te denken. Iets geven is zeker zo bevredigend als iets krijgen.

De kern van Yogi-zijn is niet dat jij weet wat dat is of hoe dat moet, en of je dat al kunt – maar dat jij onvoorwaardelijk houdt van Zijn. Je kan wel snappen dat we niet eens ‘uit Zijn’ kunnen, maar wil jij van Zijn houden? Daardoor ben jij een Yogi en de rest is de uitvoering daarvan. De ‘uitvoering’ is minder belangrijk dan jouw onvoorwaardelijke liefde voor Zijn, want precies dat is de yoga, je vereniging met ‘het ene’ al. Alle methoden vallen weg in, of wijzen hoogstens naar méér houden van Zijn dan van je psyche.

Yogi-zijn, onvoorwaardelijk houden van Zijn, is een gekke, riskante verliefdheid: Zijn is jouw geliefde en alles wat je geliefde doet en wil, vind jij prachtig. Je wilt niets liever dan jezelf geven aan je geliefde, aan Zijn. Je wilt helemaal één Zijn. Yogischap is dus ook een soort seks met Zijn, waarbij Zijn álles voor jou is. Yogi-zijn is overgave aan Zijn. Voor jou kan dit alleen goed aflopen als jij dit écht wilt. Overgave aan Zijn is niet dat jij een lappenpopje in de wasmachine wordt; alles wat jij op het Yogipad doet, is jouw wilsbesluit en alleen zo kan het kloppen en voel je je ook van binnenuit een Yogi.

Dit is voor mij juist het fantastische: Yogi spreekt door mij en ik kan écht een Yogi zijn, Zijn belichamen omdat ik ervan houd en ik dat wil. Deze verliefdheid is ook nog eens heel lekker. Die lekkerte van tot over je oren verliefd zijn is de energie die je helpt om te leven als een Yogi.

Verliefdheid op Zijn is de brug waardoor je je psyche-oriëntatie kunt loslaten. Je psyche kent verliefdheid óók, als een soort van gekke uitzonderingstoestand waarbij je jouw defensies laat vallen tegen beter weten in omdat je geliefde wel zó aantrekkelijk voor je is dat je dit ineens durft. Bij het magnetisme van verliefdheid draait het kompas van je psyche dol, en zo raak je vanzelf je psyche-oriëntatie kwijt. Je komt in een ‘ongerepareerde’ maar heerlijke toestand; je kunt je gezicht niet meer strak houden als je denkt aan je geliefde, je psyche is je niet meer de baas. Met je geliefde is voor jou alles mogelijk.

Die aantrekkingskracht van je verliefdheid, de erkenning ervan en jouw beslissing dat je dit wilt – dat jij jezelf aan Zijn wilt geven – zijn nodig om je koers te houden en Zijn te blijven herkennen, terwijl je psyche vervolgens alle mogelijke voorwaarden en twijfels in stelling brengt. Dat is je psyche gewend want die zegt eigenlijk altijd: ‘ja-maar dít zou zo niet moeten zijn’ – terwijl jij als Yogi juist het zo-Zijn van al jouw gevoelens en elke situatie omhelst, en zo in een verlichte Zijnswerkelijkheid leeft.

Wat je kunt zien en trainen om te beginnen:

1. Je maakt je meestal teveel zorgen, blijf altijd vriendelijk voor jezelf en kijk wat er écht aan de hand is.

2. Wat al is gebeurd kon blijkbaar niet beter. Blijf vriendelijk voor jezelf: goed dat je ziet wat er is. Nu kies je wat jij doet.

3. Je kunt en zult altijd kiezen wat jij het beste vindt – met het inzicht dat je op dit moment hebt. Maak je geen zorgen om je keuze maar raadpleeg je ruimste inzicht.

4. Je leeft in de sfeer van je houding en de intentie van je daden. Sta er eens bij stil: In welke intentie en houding wil jij leven? Zo kies je de meest liefdevolle weg en leef je in liefde.

5. Je kunt alles in jezelf en buiten jezelf (één voor één) erbij nemen zoals het is. Zodra je dit eerlijk doet, is hier de ruimte, rust en liefde voor. Met alles erbij genomen ben je open voor je complete situatie, je hele leven, Zijn. Hier doe je wat jij wilt.

Inzichten die vrij kunnen komen

6. Alles verschijnt in jouw open geest, je hart. Alles dat in je geest verschijnt, is jouw geest, je hart.

7. Wat je negatief vindt of “tegenover je” ziet, is een manifestatie van je eigen geest die je er nog niet bij had genomen.

8. Je “zelf” is een beperkte en denkbeeldige positie in je geest. Je kunt jezelf niet vernietigen (au!), maar wel vrij laten en overstijgen in je complete bewustzijn van je complete situatie.

9. Je verhaal, je identiteit of slachtofferschap is een getuigenis van de onbevredigende beperkte positie van je zelf; onnodig en zinloos om hierin door te gaan.

10. Compleet bewustzijn van je complete situatie, je hele leven, onwankelbaar en liefdevol Zijn, je hart, is nu en altijd aanwezig. Dit ben jij zodra je je bewustzijn niet beperkt tot de positie van een zelf.

Er zijn tegelijkertijd  ‘twee werkelijkheden’ in je leven:

1)  Je interpretatiewereld die je aandacht fascineert door alles als ‘goed of slecht’ te zien en op jou te betrekken zodat jij goed of slecht ‘bent’ door wat er gebeurt. Zodra je in deze interpretatiewereld stapt, moet het goed  blijven gaan, gaat het steeds bijna verkeerd, of is het al verkeerd en moet het weer goed gemaakt worden. Je blijft ermee bezig om het goed te krijgen en het lukt nooit echt. Stress!

2) Je Zijn, Zodanigheid, onmiddellijke waarneming, vindt onderwijl tegelijkertijd plaats. Zijn is niet ‘goed of slecht’. In de herkenning van Zodanigheid ervaar je de onvoorwaardelijk gegeven vrijheid en heelheid van alles precies zoals het is en gebeurt.  Terwijl je geloofde en rondliep in je interpretatiewereld is er aldoor alleen maar Zijn, Zodanigheid, onmiddellijke waarneming van alles precies zoals het is en gaat: vrijheid en heelheid.

Is het nu moeilijk om uit je fascinerende goed-of-slecht-interpretatiewereld te stappen? In die interpretatiewereld lijkt dat zo, want daar moet ‘slecht’ eerst veranderd worden in ‘goed’ en dat is altijd erg moeilijk. Tegelijk is Zodanigheid is er altijd al en is dus al moeiteloos aanwezig. Zelfs in de vorm van je interpretaties: je gedachten zijn moeiteloos aanwezig, je emoties zijn moeiteloos aanwezig, de angst dat je iets fout doet en dat jij dan ‘fout bent’ is moeiteloos aanwezig. Je kunt simpelweg die moeiteloze aanwezigheid herkennen van wat je precies nú ervaart – en je realiseert je Zodanigheid.

Dit is onmiddellijke waarneming: zonder moeite simpelweg als Zodanig erkennen wat je nu ervaart, zonder dit in goed-of-slecht te splitsen. Onmiddellijke waarneming gaat moeiteloos vanzelf en zo bevrijdt alles zich vanzelf. Maar we zijn ook heel erg getraind in onze goed-of-slecht-interpretaties en die zijn er heel snel. Ze hoeven niet weg: je neemt ze moeiteloos waar in hun Zodanigheid – en je bent er.

Deze Zodanigheid zijn we niet meer gewend te herkennen, en om hieraan te wennen doen we Zijnsmeditatie.

Yogi Daan

We kunnen ons van huis uit knap druk maken om van alles dat lijkt te moeten, met een volle agenda of zonder volle agenda. Dat moeten staat niet in  je agenda, het zit in je hoofd en het is een poging om ooit een keer goed genoeg te zijn. Prachtig idee!

Zodra je opgemerkt hebt dat jij van Zijn bent (en dat kan echt niet anders), open voor alles, helemaal vanzelf, dan ervaar je Volkomenheid. Alles klopt in Zijn, alles is op zijn plaats. Precies waar jij bent, ben je helemaal op je plaats en je hoeft enkel hier, helemaal menselijk, vanuit je hart aanwezig te zijn. Je aanwezigheid is genoeg: als jij echt, wakker, hier bent, doe je vrijwillig precies wat haalbaar en nodig is. Vaak is dat niet veel, maar weinig. Weinig doen moet je een beetje durven: het lijkt niet genoeg.

We denken dat het niet genoeg zal zijn om in deze situatie wakker aanwezig te zijn, want we hebben nog véél meer op ons lijstje staan voor later, om unfinished business van vroeger alsnog op te lossen. We hebben ons allemaal als ‘niet goed genoeg’ ervaren – en daar is nu niets meer aan te doen! Ook wat je volgende maand, morgen of over een kwartier moet doen, kun je nu niet doen en daarmee bezig zijn mislukt. Maar precies hier nu kun je het weinige doen wat hier nu nodig is. Als er iets nodig is.

Moeten we iets doen? Als we met andere mensen zijn is iets doen vaak een masker en is aanwezigheid veel directer. Alleen vanuit aanwezigheid merk je wat er aan de orde is en doe je het weinige wat hier echt nodig is. Je ziet vanzelf wat je doet. Vaak doen we minder dan we van plan waren en is dat helemaal niet te weinig: het is precies wat paste.

Zien wat je doet gaat het beste zonder te piekeren over jezelf of wat anderen van jou vinden of wat jij van anderen vindt. Je ‘ik’ probeert almaar goed genoeg te worden en mislukt daarin. Je open aanwezigheid is, los van bezigheid met je ik, helemaal volmaakt zoals die is. Je kan daar nú zomaar in stappen, want je bent er al. Je hoeft jezelf niet te maken.

Yogi Daan

‘Praktijk’ heeft voor mij twee betekenissen. Het is de manier waarop ik klanten ontvang en help omgaan met hun leven, en het is de manier waarop ik zelf leef, de levensfilosofie die ik praktiseer. Dat gaat voor mij samen omdat ik niet iemand ben die iets anders kan doen voor een ander dan voor mezelf. En ook omdat ik mijn eigen hulp geregeld nodig had en heb. Ik ben vrij slim en kan heel goed twijfelen en ook mezelf met gedachten in de luren leggen; ik ben naast mijn opleidingen ook een ervaringsdeskundige in piekeren.

Ik vond het fijn anderen te helpen met de helderheid die ik in mijn twijfel vond en ik heb ook veel gehad aan mijn eigen hulp, eerst met Rationeel-emotieve therapie (RET), later met Zijnsgeoriënteerde begeleiding. Ik merk ook al een jaar of tien dat ‘ik’ niet de wezenlijke, diepste grond van mijn leven is, en dat er een grotere diepte is die helemaal niet verward is. Bij Zijnsoriëntatie noemen we dat ‘Zijn’. Ik heb dat ervaren als een heel evidente Openheid op de plaats waar ik mezelf dacht, een Openheid die alles en iedereen omvat zonder zelf iets te zijn.

Gaandeweg realiseerde ik me dat ‘ik’ die Openheid-in-plaats-van-mij ben. Dat is waarom ik me ‘Yogi’ noem: totaal verbonden met Zijn, niets anders dan Zijn. Zorgeloos gelukkig! Ik realiseer me ook dat het helemaal niet zou kloppen om iets anders te zijn dan Zijn: hoe kan dat nou?

Vanuit Openheid gezien is de afscheiding waarbinnen je ‘ik’ leeft, een illusie. Dat kan je al merken aan het simpele feit dat alle ervaringen zomaar bij je binnenkomen. Ons ik doet vooral veel moeite om die illusie van een eigen territorium tegenover Zijn in stand te houden door af te weren wat er allemaal gebeurt en iemand te worden met wie rekening gehouden zou worden. Daar kun je goed in zijn of niet – ik was daar niet goed in, dus voor mij was dat een heel gevecht; ik was nooit zo overtuigd dat ik ‘iemand’ was en lag daarover in de knoop met mezelf.

Ik merkte dat juist dit ongeloof in mijzelf de Openheid is waar ik mijn ik overheen probeerde te bouwen, en dat het niet nodig is dat maar te blijven proberen. Mits je het gemis aan een sterk ik niet op jezelf betrekt. Alleen als je het tekort aan een ik op jezelf betrekt, is dat jouw tekort aan je eigen ik: dat doet pijn! Dat was precies de pijn die ik altijd al in mijn ik had: op mezelf betrekken wat ik mis. “Ik weer niet!” Het was ook de pijn die ik bij veel van mijn klanten zag. Ik probeerde hen te leren beter over zichzelf te denken. Maar bij mijzelf was dat niet overtuigend.

Het valt me al een paar jaar op hoe groot het verschil is tussen mij en Yogi: ik zit vol gepieker en Yogi is vrij en blij, in precies dezelfde situaties. Hoe komt dat? Ik ben bezig ‘iemand te zijn’, betrek alles op mezelf en dan is niet goed of het deugt niet – en Yogi doet dat niet, is open en blij met Zijn. Ik heb lang geprobeerd minder op mijzelf te betrekken, en dat is zeker verstandig, maar die neiging blijft en zo is mijn ‘ik’ structureel ontevreden over zichzelf!

Ik ben inmiddels zoveel met mijn ik bezig geweest, dat ik durf te beweren dat ‘ik’ bestaat – of elke keer ontstaat door iets op mijzelf te betrekken en niets anders is. ‘Ik’ is de gedachte: “Ja-maar ik dan?” Zo heeft mijn ik een heel ja-maar-verhaal over “mijn leven”, waardoor die gedachte zich voordoet alsof hij de misprijzende eigenaar van mijn leven was (zoals één heel ontevreden man de baas van een groot land kan worden).

Yogi zijn, open zijn voor Zijn, is véél fijner (voor mij en anderen) dan die ik-gewoonte van alles oordelend op mijzelf te betrekken. Ik weet dat Yogi mijn open wezen is en mijn ik daaroverheen is gebouwd – dus nu kan ik kiezen. Wat zou jij kiezen als je de keuze had tussen structureel ongelukkig of gelukkig zijn? Vreemd dat we daarover kunnen twijfelen: “Ja-maar ik dan?”, zegt je ik!

Durf jij voor geluk te kiezen?

Wel, zo is dit niet meer de praktijk van mijn of jouw ik, maar een praktijk van Zijn, van een Yogi van Zijn die Open is. Doe je mee?

Yogi Daan.

Zijnsoriëntatie heeft allerlei werkwijzen. Zijn zelf is het directe pad. Het mooie van ‘Zijn’ is dat het zo’n toegankelijk woord is. Je weet intuïtief wat bedoeld wordt. Zijn is niet reactief, niet een antwoord op wat dan ook en blijft altijd volkomen onbelast, heel en vrij. Probleemloos zichzelf. Daarbij is Zijn de toestand waar jij en alles vanzelf in verkeert. Laat Zijn!

Bij mij houdt hier vanzelf mijn denktekst op en slaat om in stille verwondering. Hoe alles er zomaar is! Zijn zelf is meditatie.

Je wilde een antwoord op problemen – Zijn geeft geen antwoord, én heeft geen problemen. Je wilde een manier om iets op te lossen – er is niets op te lossen. Zijn is al klaar zoals het is.

Je hoeft er enkel te Zijn. Dat is al zo. Sta dit toe en je geest blijkt de heldere spiegel van alles te zijn. Open zonder oordeel, vrij en altijd heel.

Laat hier, in Zijn, je leven binnen. Wijk niet van Zijn.

Yogi Daan

Met Zijnsoriëntatie ga ik uit van Zijn. Als je Zijn ervaart, bijvoorbeeld door erop af te stemmen of er goed bij stil te staan, merk je dat Zijn totaal probleemloos is. Tegelijk is er niets dat niet Zijn is. Als je vanuit Zijn kijkt en ervaart, ervaar je wat eerder problematisch leek, niet als een probleem, maar als een hele, vrije en waardevolle situatie waarin jij ook heel en vrij bent en je kunt doen wat jij wilt.

Dat is prachtig, maar het ‘werkt’ alleen als je dit niet haastig probeert te doen. Als je er echt goed, vanuit Zijn bij stilgestaan hebt zou je kunnen zeggen: “Mijn problemen zijn Zijn!” Vanuit diepe ervaring is dat een transformerend inzicht. Maar je kunt dit niet als een sticker overal even snel op plakken, waarmee je jouw problemen blind omdoopt tot “ook Zijn”.

Door “Zijn” als een sticker te gebruiken, doe je precies het omgekeerde van hoe Zijnsoriëntatie bedoeld is. In plaats van Zijn als uitgangspunt te ervaren en daarbinnen naar ‘problemen’ te kijken, neem je dan je problemen als uitgangspunt, en die noem je dan “óók Zijn”. In plaats van je werkelijkheid in een Zijns-optiek te zien, zie je dan “Zijn” vanuit je dagelijkse, problematische optiek. Zo sla je het helemaal plat. Waarom zou je dat doen? Die verleiding treedt op als je je probleem zou willen rechtvaardigen: “Maar jij zegt toch dat alles Zijn is?” Zo geef je jezelf gelijk – en plak je jezelf nog meer vast aan je probleem.

Terwijl Zijn de mogelijkheid biedt om dwars door je problemen heen te kijken en die en jezelf als heel, vrij en open te ervaren, vraagt dit van je dat je je niet meer laat motiveren door je problemen, maar door liefde voor Zijn. Alléén als je Zijn op de eerste plaats wilt zetten en de discipline wilt opbrengen dat echt te doen, kunnen je problemen zich transformeren tot vrijheid. Dat is vrijheid om te doen wat jij wilt: er komt  geen goede fee, zonder jouw wil werkt jouw leven niet.

Wat wel werkt is dat je Zijn voorop stelt, rust in Zijn en doet wat je wilt.