Na studies sociologie, psychologie, opleidingen en bij elkaar ruim 30 jaar praktijk als rationeel-emotief therapeut en Zijnsgeoriënteerd begeleider, gedurige interesse in non-dualiteit en meditatie, blijk ik aan het eind van mijn loopbaan steeds simpeler, opener en gevoeliger te zijn. Mijn wezen, mijn hart, is vanzelf open voor alles en iedereen – ik kan daar steeds minder en eigenlijk niets aan doen. Ik ben in liefde één met leven en dood, Zijn. Alles is een vrij, heel, gevoelig en liefdevol spel van verschijnen en verdwijnen in mijn hart. Mijn hart blijkt op een vanzelfsprekende wijze in contact te zijn met het hart van mensen die mij ontmoeten als yogi. Dankzij mijn tijd bij Hans Knibbe en Zijnsoriëntatie is me duidelijk dat dit mijn leven is en de ware aard van iedereen. Ik ben hier heel blij mee.
Ik was een ongelukkige jongen, studeerde sociologie om het leven te begrijpen en raakte daarbij geïnteresseerd in de constructie van sociale werkelijkheid door taal en verwachtingen. Dat hielp me mezelf als homo te accepteren. Mijn vriend Douwe Negrijn gaf meditatieles en stimuleerde me boeddhistische filosofie te lezen. Na mijn studie leerde ik rationeel-emotieve therapie (RET). Hiermee kon ik een deel van mijn deprimerende levensaannames herzien en kon het leven beter aan. Met veel plezier heb ik van 1992 tot 2010 mijn eigen RET-praktijk aan huis gehad, waar ik mensen hielp hun gepieker te doorzien en praktischer te denken.
Na de dood van mijn ouders en het aflopen van mijn relatie had ik in 2006 de realisatie dat er alleen maar werkelijkheid is – geen ik dat daar tegenover kan staan. Ik viel in Zijn. Ik wist dat dit non-dualiteit is en ging er weer over lezen. Daarbij kwam ik ook uit bij Zijnsoriëntatie, dat hier een pad in biedt. In 2008 ging ik voor het eerst naar de zomerretraite van Hans Knibbe en had diepe ervaringen, die ik nu begrijp als herkenning van de de al gegeven openheid van mijn grote hart. Ik vroeg Hans mijn leraar te zijn en ging zowat elk jaar weer naar de zomerretraite. Naar aanleiding van deze periode schreef ik een boek, Advaita of directe werkelijkheid? waarover Patrick Kicken mij in 2016 interviewde.
In 2010 ging ik verder met de begeleidersopleiding en werd Zijnsgeoriënteerd begeleider. Door alles in mijzelf erbij te nemen brak de beperkte ruimte van mijn psyche steeds verder open. Na mijn opleiding bleef ik retraites van Hans Knibbe volgen en mocht hem een paar keer assisteren. Ik nam met plezier deel aan zijn non-duale studiegroep, waar ik met hulp van Hans en mijn collega’s een vertaling van Longchenpa’s Treasure Trove of Scriptural Transmission maakte die in september ’21 werd gepresenteerd. In deze jaren werden er ook verschillen tussen Hans Knibbe’s en mijn benadering duidelijk waardoor ik niet verder kon als student van Hans. Vanaf juli 2020 voer ik mijn praktijk Vrij Zijn als Non-duaal leraar en Zijnscoach buiten de Beroepsvereniging voor Leraren Zijnsoriëntatie.
Het is me duidelijk dat non-duaal Zijn, Openheid die alles omvat, mijn leven is. Ik zie dat ik dit zelf ben, één met Open Zijn. Zo ervaar ik mezelf (en iedereen in wezen) als een yogi: één met Zijn. Ik ervaar dat ik zo vanzelf van Hart tot Hart in verbinding ben met mensen. Zo is Zijn en je leven heel gevoelig en eenvoudig, niet iets om volgens een protocol aan te werken. Je bent het zélf – los van de oordelen en interpretaties waaruit je psyche bestaat (en zelfs dat zijn interpretaties van Zijn, van Openheid, je Hart). Alles wat mij raakt is mijn open Hart. Alleen dankzij deze realisatie kon ik open blijven bij de ziekte en het sterven van mijn ex-vriend Douwe en hij heeft mij geleerd hierop te vertrouwen.
Je hoeft alleen maar (aldoor) je open hart te herkennen.